Το καλοκαίρι κύλησε πολύ γλυκά. Ξεχάσαμε

 την άσκηση του νου, τους δύσκολους καιρούς της εγκαρτέρησης,

 την καθαρή ανάμνηση δίχως επιστροφή ταχυδρομείου, 

την προσευχή γιʼ αυτούς που ορίσανε τυραννικά τη σκέψη.

 Ωραία πέρασε το καλοκαίρι μας, η αισθηματική μουσική,

 τα γραμμόφωνα, 

τα πάρτυ στην ταράτσα της έπαυλης

 και μας κερνούσανε τα δυνατά λικέρ κι ύστερα έρχονταν 

οι αναπαυτικές σαιζ-λογκ κι ο εύκολος έρωτας 

και το φθινόπωρο θα βάραινε μονάχα σαν μια καινούργια αρχή. 

 Ζήσαμε ένα εξαίσιο καλοκαίρι.

 Κι είναι ο Οκτώβρης ένας μήνας στρυφνός και παράξενος

 τώρα που έχουμε ξεμάθει πια την άσκηση

 και τη σπατάλη της θυσίας.

Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου / Αποστασία