"Όχι μόνο τ`αθώα παράπονα, 

 που αναποδογυρίζουνε με μια κλοτσιά στο στήθος, 

όχι μόνο οι φωνές, που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,

 όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί. 

Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει 

η σιωπή που ακολουθεί, 

η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων, των κλειστών παραθυριών, 

η σιωπή των παιδιών μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,

 η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία,

 η σιωπή του δάσους, 

η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι, 

η σιωπή ανάμεσα σε δυο στόματα, που δεν μπορούν να φιληθούν, 

κι εκείνη η "ενός λεπτού σιγή", 

που παρατείνεται και γιγαντώνεται

 μες στις καρδιές, μες στους αιώνες, 

η σιωπή που αποφασίζει

 τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί." 

Βύρων Λεοντάρης / Η σιωπή που ακολουθεί / Ψυχοστασία / 

Εκδόσεις Ύψιλον