Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019



"Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών

 άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα

 μ’ αυτόν τον πάντα νικημένο ήχο

 σι, σι, σι.

 Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος, 

ήχος κανονικός, κανονικής βροχής.


 Όμως ο παραλογισμός

 άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση

 μού’ μαθε για τους ήχους

. Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, 

σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,

 κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν

 και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.


 Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,

 όλη τη νύχτα 

ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,

 αξημέρωτος ήχος, 

αξημέρωτη ανάγκη εσύ,

 βραδύγλωσση βροχή,

 σαν πρόθεση ναυαγισμένη 

κάτι μακρύ να διηγηθεί

 και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,

 νοσταλγία δισύλλαβη, 

ένταση μονολεκτική,

 το ένα εσύ σαν μνήμη,

 το άλλο σαν μομφή 

και σαν μοιρολατρία, 

τόση βροχή για μια απουσία, 

τόση αγρύπνια για μια λέξη, 

πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή 

μ’ αυτή της τη μεροληψία

 όλο εσύ, εσύ, εσύ, 

σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα

 και μόνο εσύ, εσύ, εσύ."

Κική Δημουλά / Τα πάθη της βροχής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου