Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019



"Έτσι, την ώρα που με τόση αφέλεια γονάτισα,

 όλοι νόμισαν πως ήθελα να εκλιπαρήσω -

 ενώ απλώς ήταν φθινόπωρο,

ή μάλλον να το πω αλλιώς: 

το πιο θανάσιμο αμάρτημα 

είναι να μην αγαπάς τον εαυτό σου,

αλλά μια μέρα δεν άντεξα, 

«εμένα με γνωρίζετε;» τους λέω, 

«όχι» μου λένε -

 έτσι πήρα την εκδίκησή μου...

Τάσος Λειβαδίτης 


"Εγώ δεν είμαι μόνο αυτός που βλέπεις, αυτός που ξέρεις 

δεν είμαι μόνο αυτός που θα’ πρεπε να μάθεις. 

Κάθε επιφάνεια της σάρκας μου κάπου τη χρωστάω 

αν σ’ αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου 

σ’ αγγίζουν εκατομμύρια άνθρωποι

, αν σου μιλήσει μια λέξη μου 

σου μιλάνε εκατομμύρια άνθρωποι - 

Θ’ αναγνωρίσεις τ’ άλλα κορμιά που πλάθουν το δικό μου;

 Θα βρεις τις πατημασιές μου μες σε μυριάδες χνάρια; 

Θα ξεχωρίσεις την κίνησή μου μες τη ροή του πλήθους; 

Είμαι κι ό,τι έχω υπάρξει και πια δεν είμαι - 

τα πεθαμένα μου κύτταρα, οι πεθαμένες

 πράξεις, οι πεθαμένες σκέψεις 

γυρνάν τα βράδια να ξεδιψάσουν στο αίμα μου.

 Είμαι ό,τι δεν έχω γίνει ακόμα - 

μέσα μου σφυροκοπάει η σκαλωσιά του μέλλοντος. 

Είμαι ό,τι πρέπει να γίνω - 

γύρω μου οι φίλοι απαιτούν οι εχθροί απαγορεύουν. 

Μη με γυρέψεις αλλού 

μονάχα εδώ να με γυρέψεις 

μόνο σε μένα."

Τίτος Πατρίκιος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου