Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019



"Πέφτει η βροχή στυφή 

ξεπλένοντας τα πρόσωπα

 ξεθωριάζοντας τις παλιές επιγραφές

 νοτίζοντας τα σπίτια του νησιού. 

Στάζει η βροχή απ’ τους γιακάδες 

γλιστράει μέσα στις τσέπες υγραίνει τα χέρια 

μουσκεύει ένα ξεχασμένο γράμμα 

αλλάζει την προσφώνηση σβήνει τη διεύθυνση. 

Βρέχει στη χλαίνη του χωροφύλακα

 στις αποθήκες με τις κονσέρβες

 στα τσουβάλια με το αλεύρι 

βρέχει στο νεκροταφείο βρέχει στα χωράφια 

κάπως ανήσυχοι οι νεκροί κάτι τους λείπει 

δε νοιάζονται να μεγαλώσουν οι σοδειές

 βρέχει στους μουσαμάδες των βαρκάρηδων 

στη βάρκα με τους επιβάτες

 βρέχει στον προβολέα του πλοίου.

Μακρύς ο δρόμος απ’ την επιθυμία στην απόφαση 

μακρύς απ’ την επιστροφή στην άλλη αναχώρηση." 

 Τίτος Πατρίκιος / Ποιήματα, τ. Β /  Κέδρος 1998


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου