"Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·

είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

 Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι

παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε

 νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.

 Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.

 Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας

 βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.

 Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη

 θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,

 κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.

 Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,

η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·

ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·

 κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε

 ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

 Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία.  Επάνω,

 στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.

 Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.

Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε."

 Κ. Π. Καβάφης / Τρώες