Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2020



"Υπάρχει μια αφρικάνικη φυλή, η οποία έχει ένα πολύ ενδιαφέρον έθιμο. Όταν κάποιος από την φυλή κάνει κάτι άσχημο, μαζεύονται όλοι στο κέντρο του χωριού, τον περικυκλώνουν και για δύο μέρες θυμούνται όλα τα καλά που έχει κάνει και τον ευχαριστούν γι αυτά.
Οι άνθρωποι αυτής της φυλής πιστεύουν ότι όλοι ερχόμαστε στον κόσμο αυτό καλοί, ότι όλοι θέλουμε αγάπη, ευτυχία, ειρήνη και ασφάλεια, αλλά μερικές φορές στην επιδίωξη αυτών των αξιών κάνουμε λάθη. Η φυλή βλέπει αυτά τα λάθη σαν μια κραυγή για βοήθεια.
Γι’ αυτό ενώνουν τις προσπάθειες τους για να βοηθήσουν τον αδερφό τους να ανακτήσει την αληθινή του φύση και να του υπενθυμίσουν ποιος είναι πραγματικά!"

"Γνωρίζουμε τι είμαστε,

όχι όμως αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε."

 William Shakespeare 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου