Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020



"...θα ξεχάσω, 

θα ξεχάσω ότι σε ξέχασα..."

Vladimir Mayakovsky


 "Αὐτὴ τὴ μέρα 

ἄφησε νὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ τὴν ἱστορία μου:

 Μελαγχολικός της ζωῆς ἄνεμος εἶμαι 

ποὺ νυχτώθηκα καὶ ἀπόμεινα σ᾿ ἕνα χθὲς ἀνάλγητο. 


 Ἔλα λοιπόν, καὶ μὲ τὰ μάτια σου, 

ποῦ ῾ναι καταχνιὰ κι ἐνάστρωση, 

τὸ σύθαμπο καὶ τὸ πρωὶ

 σὲ μιὰν ἀλλόκοτη σύγκλιση,

 ἀνάστειλε τὴ νύχτα μου. 


 Ἔλα 

Κι ἂς εἶναι μοιραῖο πὼς ἀργότερα, 

ὅταν ἀνάμεσά μας θ᾿ ἀναδεύεται, 

σὲ ἀνυπόφορη μεγέθυνση,

 τὸ μυστικό μας τ᾿ ἀδυσώπητο, 

-πὼς σημερινοὶ εἴμαστε καὶ ξένοι-

 μὲ τὸν ὑποβολέα τῆς πίκρας μου 

παμπάλαιο κατευόδιο θ᾿ ἀπαγγείλω πάλι 

στὶς ὧρες τὶς ἀγέρωχες,

 ποὺ ἀνεβασμένες στὶς σχεδίες τοῦ ἀνέκκλητου 

πρὸς ἕνα ἀδηφάγο αὔριο θὰ λάμνουν."

Κική Δημουλά / Παράκλησις


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου