Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020



Ειλικρινής Διασκευή: ΑΡΧΩ


ΥπΑΡΧΩ

 κι όσο υπάρχεις θα υπΑΡΧΩ,

 σκλάβα τη ζωή σου θά’ χω 

κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς. 


 ΥπΑΡΧΩ 

μέσ’ στα μάτια σου που κλαίνε,

 μέσ’ στα χείλη σου που καίνε 

και θα υπάρχω στα τραγούδια που θ’ ακούς. 


 Είμαι της ζωής σου ο ένας, 

 δε με σβήνει κανένας

κι αν με άλλους μιλάς κι ώρες ώρες γελάς

 κατά βάθος πονάς, γιατί σκέφτεσ’ εμένα. 


 Είμαι και αρχή και φινάλε 

και στη σκέψη σου βάλε 

πως αν κάνεις δεσμό μέσ’ σε λίγο καιρό 

θα χωρίσεις γιατί θα υπΑΡΧΩ εγώ. 


 ΥπΑΡΧΩ,

 στη χαρά σου και στη λύπη

 η μορφή μου δε θα σου λείπει

 κι ούτε πρόκειται ποτέ να ξεχαστώ. 


 ΥπΑΡΧΩ 

μέσ’ στην τύχη σου που βρίζεις,

στο μυαλό σου που ζαλίζεις 

με τσιγάρο μ’ αναμνήσεις και πιοτό.


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)