Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 27 Ιουνίου 2020



Μια εργάτρια μέλισσα,

καθώς μπαινόβγαινε στα άνθη του κάμπου,

είδε έναν άγγελο να κοιμάται

στη σκιά του πεύκου και σάστισε.

Λευκοντυμένος με μακριά μαύρα μαλλιά,

είχε, είχε προσκέφαλο μια πέτρα.

Τα φτερά του προσεκτικά διπλωμένα…

Όταν ο άγγελος άνοιξε τα μεγάλα, γαλάζια μάτια του,

 οι ουρανοί της φάνηκαν τρεις.

 - Είστε ένας άγγελος του Θεού;
-
 - Ναι, είμαι ένας άγγελος του Θεού.

-Και είστε αγόρι ή κορίτσι;

- Δεν είμαι, είπε και γύρισε αλλού το κεφάλι.

- Ούτε εγώ είμαι. Η βασίλισσα τα πήρε όλα…

Όμως ήθελα να σας ρωτήσω.

Εκεί στους ουρανούς που γυρνάτε,

τον έρωτα τον έχετε δει;

-Ένας κλέφτης…

Από σένα πήρε το κεντρί και το μέλι

κι από μένα τα φτερά.

Λουδοβίκος των Ανωγείων / «Το πηγάδι του κρίνου»


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου