Μια φορά και έναν καιρό, σε μια χώρα παραμυθένια, ο Υπουργός σκέφτηκε ότι πρέπει να δοκιμάσει την Αξιολόγηση στα σχολεία. Για δοκιμή, λοιπόν, έστειλε έναν Αξιολογητή σε ένα σχολείο. 

Ο Αξιολογητής πηγαίνει στο σχολείο μπαίνει στην τάξη και ρωτάει τα παιδιά:

– Ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων;

– Όχι εμείς, απαντούν τρομαγμένα τα παιδιά.

Τότε ο δάσκαλος των παιδιών λέει οργισμένος: 

– Κύριε Αξιολογητά μας προσβάλλετε, δεν γίνονται τέτοια πράγματα στο σχολείο μας. 

Απογοητευμένος ο Αξιολογητής φεύγει και στέλνει ένα γράμμα στο Υπουργείο Παιδείας: 

«Επισκέφθηκα το καλύτερο σχολείο της χώρας και στην ερώτησή μου ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων δεν ήξερε κανένα παιδί να μου απαντήσει. Και, το χειρότερο, δεν ήξερε ούτε καν ο δάσκαλός τους.»

Το Υπουργείο Παιδείας τού απαντά επίσημα:

«Κύριε  Αξιολογητά, να κοιτάζετε τη δουλειά σας. Το ποιος έκλεψε τα μήλα των Εσπερίδων είναι υπόθεση της Αστυνομίας. Δεν θα εμπλέξουμε την Αστυνομία στις υποθέσεις του Υπουργείου Παιδείας».

Σύσσωμη η κοινωνία υπερθεμάτισε την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας. 

Μετά τη διαπίστωση της ανωριμότητας των Αξιολογητών εκρίθη εκ νέου  ότι δεν είναι ώριμες ακόμη οι συνθήκες για Αξιολόγηση. 

Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. 

Τη διαφωνία του εξέφρασε ο Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής. Σύμφωνα με εκπρόσωπό του αυτή ήταν η σωστή κίνηση μαθητών και δασκάλου μετά τη διατύπωση της ερώτησης από τον Αξιολογητή:

Τι γράφεις ρε;