Θα ‘ρθει καιρός 

που μ’ έξαρση 

θα καλωσορίζεις τον εαυτό σου 

σαν θα φτάνεις στη δική σου πόρτα, στον δικό σου καθρέφτη, 

κι ο ένας χαμογελώντας θα καλωσορίζει τον άλλο 

 και κάτσ’ εδώ θα λέει. Τρώγε.

 Θ’ αγαπήσεις ξανά τον ξένο που ήταν ο εαυτός σου. 

Δώσε κρασί. Δώσε ψωμί. Δώσε πίσω την καρδιά σου 

στον εαυτό της, στον άγνωστο που σ’ αγάπησε 

 όλη σου τη ζωή, που εσύ αγνόησες 

για κάποιον άλλο, που σ’ έχει αποστηθίσει. 

Κατέβασε τα ερωτικά γράμματα απ’ το ράφι, 

 τις φωτογραφίες, τα απελπισμένα σημειώματα, 

ξεφλούδισε από τον καθρέφτη την εικόνα σου. 

Κάθισε. Απόλαυσε τη ζωή σου. 

 Derek Walcott / Ποιήματα / Καστανιώτης