"Σας χρεωστώ χάριτες από τα βάθη της καρδιάς μου για την απελπισία στην οποία με φέρατε και περιφρονώ την ηρεμία στην οποία ζούσα πριν σας γνωρίσω...
Αντίο!
Αγαπήστε με λοιπόν ακόμη, κάνετε με να νιώσω ακόμη χειρότερες οδύνες!" 

 (Πορτογαλίδα μοναχή γράφει στον άντρα που αγάπησε) 

 Ντενί ντε Ρουζμόν / Ο έρως και η δύση

"Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν. 

Εσύ όμως ναι: ερχόσουν και μού έλεγες ότι σχεδόν 

μου αγόρασες λουλούδια αλλά 

να, κάτι είχε πάει στραβά. 

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες- 

σκέψεις που μυαλά σαν τα δικά σου, ή τα δικά μου 

κάνουνε συνεχώς. Το ξανασκέφτηκες. Ανέβαλες.

 Μάλλον δεν θα ήθελα λουλούδια κοντά μου. 

Τότε είχα χαμογελάσει και σ’αγκάλιασα, θυμάμαι. 

Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ. 

Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ 

άντεξαν όλον τούτο τον καιρό."

 Wendy Cope / Λουλούδια