Άλλοτε και Τότε. 

 Και τα δύο χρόνος 

 μια αλήθεια σαν ψέμα. 

 Κανένα ελαφρυντικό 

 Πολύ γοργά μάς απομάκρυναν 

 Από το μόλις πριν λίγο.

 Ωστόσο βρίσκω πιο ένοχο το Άλλοτε. 

 Μάς οδήγησε 

 σε πιο χαώδη ακόμα μακρινή αοριστία 

 τόσο που η μιά ζωή στερήθηκε 

 ν’ αγναντεύει την άλλη 

 άσε που απομακρύνθηκα κι εγώ 

 τόσο που δε βλέπω αν είμαι κανενός

 ούτε καν τού σώματός μου 

 μιά ζεστή ανάμνηση. 

 Απαρνούμαι το Άλλοτε

 στο Τότε αφοσιώνομαι γελιέμαι

 πώς κάθε Τότε

 είναι πολύ κοντά στα τωρινά μου 

 σαν δυό βήματα μόνο ν’ απέχει 

 το έχω από το έχασα.

 Όμως αν είναι έτσι 

 εάν εφάπτονται τόσο θερμά οι διαφορές 

 αν αγαπιέται ακόμα το έχω με το έχασα 

 τότε λοιπόν εσύ 

 γιατί δε μού κρατάς το χέρι; 

 Και σύ Αλήθεια γιατί λες τόσα ψέματα; 

 Κι εσύ Ψέμα γιατί δεν αληθεύεις ποτέ;

Κική Δημουλά / Σχολαστικότητες