Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2022


Στο κύμα πάει να κοιμηθεί

 δεν έχει τι να φοβηθεί 

Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει

 γλάρος είναι και πηγαίνει 


 Από πόλεμο δεν ξέρει 

ούτε τι θα πει μαχαίρι

Ο Θεός του ’δωκε φύκια 

και χρωματιστά χαλίκια 


 Αχ αλί κι αλίμονό μας 

μες στον κόσμο το δικό μας 

Δε μυρίζουνε τα φύκια 

δε γυαλίζουν τα χαλίκια 


 Χίλιοι δυο παραφυλάνε 

σε κοιτάν και δε μιλάνε 

Είσαι σήμερα μονάρχης

 κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις


Οδυσσέας Ελύτης / Ο γλάρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου