Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 12 Μαΐου 2021




«Κάτι σοβαρό μου έτυχε τελευταία στιγμή»
Ειδοποίησες υφαίνοντας διατύπωση ντεμοντέ.
«Τα λέμε μιαν άλλη φορά» ύφανες ακόμα
κι έκλεισε ο αργαλειός.

 Μιαν άλλη φορά.

Κατά που πέφτει αυτός ο δρόμος; Μακριά;
Είναι κεντρικός διασχίζει τα συνήθη;
Θα πρέπει να ’χω ξαναπάει
τον θυμάται κάποια πείρα μου αμυδρά.

Μήπως εννοείς εκεί που συναντιούνταν
Η ασυνέπεια με την ευκολία;
Μιλώ γι’ αυτές τις δύο που αγαπούν
και εν γένει μοιράζονται
τον ίδιο ψεύτη λόγο.

Τέλος πάντων εκεί το ραντεβού.
Δεν χανόμαστε.
Στην ίδια μικροσημασία κατοικούμε
κάπου θα την πετύχουμε αυτή «την άλλη φορά».
Ένα δυο τετράγωνα άνθρωπος μεσολαβεί.
Αν δεν είναι στο ένα
θα είναι στην επόμενη ξεχνάμε.

Κική Δημουλά, ήχος απομακρύνσεων, Ίκαρος




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου