Φέρνω διαρκώς στο μυαλό μου κάπου ένα ποτάμι, με νερά πραγματικά ορμητικά. Κι είναι δύο άνθρωποι μες στο νερό, που προσπαθούν να κρατηθούν ο ένας απ' τον άλλο, πασχίζουν να κρατηθούν με όλες τους τις δυνάμεις, στο τέλος όμως δεν αντέχουν. Το ρεύμα είναι πολύ δυνατό. Πρέπει να αφεθούν, να παρασυρθούν και να χωρίσουν. Έτσι συνέβη και με εμάς. 

Kazuo Ishiguro / Μη μ' αφήσεις ποτέ

Θα μπορούσε να είναι και η απολογία ενός γαλαξία σε έναν άλλο γαλαξία...Η "σκοτεινή ενέργεια", το 68% της ενέργειας του σύμπαντος, για την φύση της οποίας δεν γνωρίζουμε τίποτα, απομακρύνει-απωθεί τους γαλαξίες τον έναν από τον άλλο, με την απόσταση μεταξύ τους να αυξάνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι γαλαξίες προσπάθησαν με την ελκτική βαρύτητα να κρατηθούν, μα το φάντασμα της σκοτεινής ύλης, το ρεύμα που τους απωθούσε ήταν δυνατό, έπρεπε να αφεθούν, να παρασυρθούν και να χωρίσουν...Ο χωρισμός τους γλύτωσε από άλλους θανάτους, δεν τους εξασφάλισε όμως την αθανασία...