"Υπάρχει κάτι πιο ανήθικο από τον πόλεμο;"

 Μαρκήσιος Ντε Σαντ

 

"Τί νά γράψετε πάνω μας καί ποῦ νά τό γράψετε.

 Ἔχοντας ἤδη ἐγκαταλείψει τούς τάφους μας, 

περιφερόμαστε ἄστεγοι. 

Δέν μᾶς εἶχε περάσει ἀπ’ τό νοῦ, 

πολεμώντας, 

πώς σέ τίποτε ἄλλο δέν θά χρειάζονταν ἡ θυσία μας,

 παρά μόνο:

Νά γίνουνε βάσεις πυραύλων οἱ τύμβοι μας."

Νικηφόρος Βρεττάκος / Ηλιακός Λύχνος: H Ειρήνη της Γης

*

"Έχω ακούσει πολλές φορές,

 ότι άνθρωποι που νίπτουν τας χείρας τους

 το κάνουν συνήθως σε ματωμένους νιπτήρες.

 Φαίνεται μετά στα χέρια τους."

Μπέρτολτ Μπρεχτ

- Πότε θα συναντηθούμε; 

 - Μετά από ένα χρόνο και ένα πόλεμο.

 - Πότε τελειώνει ο πόλεμος; 

 - Όταν συναντηθούμε. 

Mahmoud Darwish

«Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. 

Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, 

τότε, 

ναι,

 είναι Άνθρωπος.» 

 Νίκος Καζαντζάκης

[...] Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει 

Και ρυθμικά χτυπήσανε μία μία οι ώρες κι ανοίξανε πόρτες και παράθυρα μ’ εξαίσιες αποκεφαλισμένες μορφές 

Ύστερα ήρθανε τα λάβαρα, οι σημαίες κι οι φανφάρες κι οι τοίχοι γκρεμιστήκανε απ’ τις άναρθρες κραυγές 

Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες.

Τότε, θυμάσαι, που μου λες: Ετέλειωσεν ο πόλεμος!

Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα. 

Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ.

 Μανόλης Αναγνωστάκης / Ο πόλεμος

Αξιώματα Αιώνων!

Το δίκιο σου είναι τόσο όσο η δύναμή σου. 

Θουκυδίδης

 

 Μόνο καμιὰ φορὰ 

σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει

 ἡ περιέργεια - ὄφις προγενέστερος

 καὶ πιὸ φανατικὸς

 ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.

 Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι 

δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις 

καὶ τὴν πείθει 

νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ

 νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη

 πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα 

ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας. 

 Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη

 ἀπὸ τὴ στέρησή της

Κική Δημουλά / Δεν έχεις τι να χάσεις

Τίποτα δεν συμβαίνει όταν περιμένεις. 

Samuel Beckett

Όποιος κι αν είσαι εσύ 

που με κρατάς τώρα στα χέρια σου, 

Όλα θα πάνε χαμένα 

αν δεν λάβεις υπόψιν σου ένα πράγμα,

 Σε προειδοποιώ πριν με δοκιμάσεις περισσότερο,

 Δεν είμαι αυτό που υπέθεσες, 

αλλά κάτι διαφορετικό.

 

Ποιος είναι αυτός που θα γινόταν οπαδός μου; 

Ποιος θα κατέθετε υποψηφιότητα

 για τα αισθήματά μου; 

Ο δρόμος είναι ύποπτος, το αποτέλεσμα αβέβαιο,

 ίσως και καταστροφικό.

 Θα ‘πρεπε όλα τα άλλα να εγκαταλείψεις,

 θα απαιτούσα μόνο εγώ να είμαι 

το ένα και αποκλειστικό σου πρότυπο, 

Η μαθητεία σου ακόμη και τότε θα ήταν μακρόχρονη

 και εξαντλητική,

 Θα ‘πρεπε να εγκαταλείψεις 

ολόκληρη την προηγούμενη θεωρία της ζωής σου 

και τη συμμόρφωση στων άλλων τους κανόνες, 

Γι’ αυτό λοιπόν ελευθερώσου από εμένα τώρα,

 προτού ταλαιπωρηθείς περισσότερο, 

πάρε το μπράτσο σου από τους ώμους μου, 

 Άφησέ με και τράβηξε τον δρόμο σου... 

Walt Whitman / Φύλλα Χλόης / Κέδρος

Έλα να παίξουμε. 

Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου

 (Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη 

Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη) 

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

 (Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου 

Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα) 

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

 Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω; 

(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα) 

Όλα, και τ' άλογά μου θα σ' τα δώσω 

Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω 

Που ξέρει μόνο σ' ένα χρώμα να πηγαίνει 

Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη

 Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου 

Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά 

Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις. 

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα. 

 Μανόλης Αναγνωστάκης / Το Σκάκι

"Γνώρισα πρόσωπα - ζογκλέρ κάθε είδους... 

Το πιο τολμηρό έπαιζε με τον χρόνο...

 Το χειρότερο με τα αισθήματα."

 Paola Felice

"Μυρίζει η νύχτα υγρασία και καπνό.

 Στάχτη από τα «αν» που κάπνιζες για χρόνια. 

Δυο γράμματα έκαναν στέκι τους τ' ανήσυχά σου βράδια.

 Σκάβουν στο χτες, γδέρνουν το τώρα. 

Φέγγουν παράνομα, εκεί που δεν θα ξημερώσει. 

Συνομωσία με αγέννητες στιγμές. 

Κομμάτια νάρκης, δάκρυα, χαμένος χρόνος.

 Όλα στο πάτωμα, ανακατεμένα. 

Σβήνεις το τελευταίο "αν" και πας να ζήσεις."

 Αντώνης Τσόκος

 Σε κάποια στιγμή, 

τον άκουσα να μου υπαγοεύει ένα ποίημα. 

 Το ποίημα μιλούσε για έναν τοίχο,

 ένα γκρίζο, γυμνό τοίχο -

 και για κάποιον 

που καθόταν αμίλητος και τον κοίταζε."

Χρίστος Λάσκαρης / Ο τοίχος

"Τα φτερά με τρομάζουν

 Αγαπώ το απλό χώμα

 τη ζεστή σκόνη της κάθε ημέρας" 

Γιώργος Θέμελης

"Σκόνη,

Μόνο αυτή γράφει στον αέρα."

"Σκόνη,

ιπτάμενα γράμματα της γης.

Με τη σκόνη συνομιλούν ο  αέρας  με τη γη."

"Όταν έφυγε και την άφησε μόνη τα χαράματα στη Μοντάνα

 έμεινε για λίγο ακίνητη, 

άναψε τσιγάρο και σκέφτηκε 

ότι κάποιος την αγαπούσε πραγματικά,

 την αγαπούσε τόσο πολύ ώστε δεν της είπε τίποτα."

  Χρήστος Βακαλόπουλος/Η Γραμμή του Ορίζοντος 

Μήνυμα Σόιμπλε: 

 Να αφήσετε τους Αγίους Βαλεντίνους και τους Έρωτες, 

προσέχετε να μη δημιουργήσετε νέα χρέη.

"Ευλαβούμαι, Ανάγκη

 ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου 

το δωσ' μου, το δεν έχω του. 

Αλλά τον Έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη

 τον Έρωτα τον έπλασε ο Θάνατος 

από άγρια περιέργεια να εννοήσει 

τι είναι ζωή."

Κική Δημουλά

Η συνταγή της ημέρας!

Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος.

Επώδυνες Ιώσεις.

Αντίδοτο για σήμερα:

 Βιταμίνη C-αγαπώ.

Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος

Σύντροφοι!

Συντρόφισσες!

Valentine's Day

"Σας χρεωστώ χάριτες από τα βάθη της καρδιάς μου για την απελπισία στην οποία με φέρατε και περιφρονώ την ηρεμία στην οποία ζούσα πριν σας γνωρίσω...
Αντίο!
Αγαπήστε με λοιπόν ακόμη, κάνετε με να νιώσω ακόμη χειρότερες οδύνες!" 

 (Πορτογαλίδα μοναχή γράφει στον άντρα που αγάπησε) 

 Ντενί ντε Ρουζμόν / Ο έρως και η δύση

"Κάποιοι άνδρες δεν το σκέφτονται, λοιπόν. 

Εσύ όμως ναι: ερχόσουν και μού έλεγες ότι σχεδόν 

μου αγόρασες λουλούδια αλλά 

να, κάτι είχε πάει στραβά. 

Το ανθοπωλείο ήταν κλειστό. Ή απλά αμφέβαλες- 

σκέψεις που μυαλά σαν τα δικά σου, ή τα δικά μου 

κάνουνε συνεχώς. Το ξανασκέφτηκες. Ανέβαλες.

 Μάλλον δεν θα ήθελα λουλούδια κοντά μου. 

Τότε είχα χαμογελάσει και σ’αγκάλιασα, θυμάμαι. 

Τώρα μονάχα να χαμογελώ μπορώ. 

Αλλά δες, τα λουλούδια που σχεδόν έφερες εδώ 

άντεξαν όλον τούτο τον καιρό."

 Wendy Cope / Λουλούδια

Ένα κερί αρκεί. Το φως του το αμυδρό 

αρμόζει πιο καλά, θάναι πιο συμπαθές

 σαν έρθουν της Αγάπης, σαν έρθουν η Σκιές. 

Ένα κερί αρκεί. Η κάμαρη απόψι 

να μη έχει φως πολύ. Μέσα στην ρέμβην όλως 

και την υποβολή, και με το λίγο φως - 

μέσα στην ρέμβην έτσι θα οραματισθώ

 για νάρθουν της Αγάπης, για νάρθουν η Σκιές. 

 Κ. Π. Καβάφης / Για Νάρθουν