Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016








Ο κόσμος ανήκει σε όσους δεν αισθάνονται. Η βασική προϋπόθεση για να είναι κανείς πρακτικός άνθρωπος είναι η απουσία ευαισθησίας. Η κύρια αρετή για την άσκηση της ζωής είναι εκείνη η αρετή που οδηγεί στη δράση, δηλαδή η βούληση. Όμως υπάρχουν δυο πράγματα που εμποδίζουν τη δράση: η ευαισθησία και η αναλυτική σκέψη, που δεν είναι τελικά τίποτα περισσότερο από τη σκέψη με ευαισθησία. 

Κάθε δράση είναι, εκ φύσεως, η προβολή της προσωπικότητας μας στον εξωτερικό κόσμο και καθώς ο εξωτερικός κόσμος αποτελείται στο κυριότερο και μεγαλύτερο μέρος του από ανθρώπινα πλάσματα, συνεπάγεται ότι αυτή η προβολή της προσωπικότητας μας είναι κυρίως το να διασταυρωνόμαστε με το δρόμο του άλλου, να διαταράσσουμε, να πληγώνουμε και να συνθλίβουμε τους άλλους, σύμφωνα με το τρόπο που ενεργούμε εμείς.

Φερνάντο Πεσσόα 







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου