Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Πώς και πότε γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου



Η 25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838.  Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά  (1805 – 1879). Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών. H επίσημη άποψη των Βαυαρών ήταν ότι δεν επιθυμούσαν έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε.
Η άλλη εκδοχή ήταν ότι το Παλάτι δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία.  Τελικά οι Βαυαροί υπεχώρησαν.
Ο Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαίδευσης Γ. Γλαράκης εισηγείται, το Βασιλικό Διάταγμα 980 /  15(27)-3-1838: «'Οθων, ελέω Θεού βασιλεύς rης Ελλάδος, επί τη προτάσει της Ημεrέρας  επί των Εκκλησιαστικών κ.τ.λ. Γραμματείας, θεωρήσανrες ότι η ημέρα rης 25ης Μαρτίου, λαμπρά καθ' εαυτήν εις πάντα 'Έλληνα διά την εν εαυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ' αυτήν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρrησίας αγώνος τou Ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν τηv ημέραν ταύτην εις ro διηνεκές ως ημέραν Εθνικής Εορτής και διατάττομεν τηv διαληφθείσαν Ημετέραν Γραμματείαν να δημοσιεύση και ενεργήση τo παρόν διάταγμα».

Ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι κατάφερε να δώσει πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000(!) Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες.
Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός για το '21 της επανάστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούνε πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.
Το πρωί της 25ης Μαρτίου 1838 έγινε δοξολογία στον, τότε, Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία, και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821.
Τη νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη. Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο φωτεινό σταυρό με τις λέξεις “Εν τούτω Νίκα”!
Γερμανός ανταποκριτής που παρακολούθησε τις εκδηλώσεις αφιερώνει αναλυτικό ρεπορτάζ:
«Κατά την τριετή παραμονή μου στην Ελλάδα, δεν έτυχε να ζήσω παρόμοιες σκηνές ενθουσιασμού  και διθυραμβικών εκδηλώσεων όπως εκείνη την ημέρα της 25ης Μαρτίου  που γιορτάστηκε   για  πρώτη φορά ως Εθνική Εορτή του Ελληνισμού στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα.  Οι Αρβανίτες είχαν κατεβεί με τις σημαίες τους από τα βουνά τους, οι αγρότες της περιοχής έκαναν παρέλαση με τα νταούλια και το ζουρνά τους αθρόοι στην πόλη,  οι συντεχνίες με τα λάβαρα των επαγγελμάτων τους άφηναν χαρούμενοι τις μεταξένιες σημαιούλες τους να κυματίζουν στον αέρα. Ένα ολόκληρο δάσος από σημαίες πλαισίωνε την άμαξα του βασιλέα που στις εννέα η ώρα το πρωί  προχωρούσε πανηγυρικά προς την  εκκλησία της Οδού Αιόλου ενώ ο λαός ξέσπαγε απ΄ όλες τις πλευρές σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές καθώς έβλεπε το βασιλικό ζεύγος ντυμένο ελληνικές λαϊκές φορεσιές».
25 Μαρτίου 1840
Ομάδα φοιτητών που αντιπολιτεύονταν τον Όθωνα αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον επίσημο εορτασμό. Συγκεντρώθηκαν στον Ναό της Καπνικαρέας και τέλεσαν χωριστά  Μνημόσυνο Υπέρ των Πεσόντων.
25 Μαρτίου 1841

Την ώρα της Επίσημης Δοξολογίας για την Επέτειο της Εθνικής Επανάστασης, η Βαυαρική φρουρά παρέλειψε τους προβλεπόμενους τιμητικούς κανονιοβολισμούς. Αυτό θεωρήθηκε προσβολή στους Βετεράνους Αγωνιστές που είχαν προσκληθεί στον εορτασμό.  Αντιδρώντας μία μεγάλη ομάδα φοιτητών και παραγκωνισμένων Βετεράνων Αγωνιστών συγκεντρώθηκαν σε κάποιο σταυροδρόμι και τοποθέτησαν εικόνες των Αγωνιστών φωνάζοντας συνθήματα εναντίον του Όθωνος. Η Βαυαρική Αστυνομία συνέλαβε πολλούς  φοιτητές - οι οποίοι στο Δικαστήριο αθωώθηκαν



ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!



Από: @ντώνυμος
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου