Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Δειλινό...








SVETLANA ZAKHAROVA


Δειλινό... Διαλυτή μορφή ονείρου...

Και πραγματοποιημένο το όνειρο

όνειρο θέλουμε να μείνει...

Άθως Δημουλάς

Και το δειλινό μένει... Μας περιμένει αύριο πάλι...


Δεν μπορώ να κρεμαστώ, έλεγε με παράπονο – η μεγάλη πυρκαγιά
του δειλινού
μου καίει το σκοινί.

Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ΄έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει
θλίψεις για το μέλλον.

Τάσος Λειβαδίτης


Το δειλινό μοιράζει την ποίησή του. Ο κόσμος όταν μοιράζεται υπάρχει...

Τι είναι ποίηση;

Αν ήξερα θα ναυαγούσα;

Κική Δημουλά


Δεν μπορείς να πνιγείς στο δειλινό. Τα ανείπωτα λόγια πνίγουν...



SVETLANA ZAKHAROVA


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)