"Είναι αξιοσημείωτο πόσο πολλές εκφράσεις υπάρχουν στην Ελληνική γλώσσα με το ρήμα «τρώω». Αναφέρω μόνον ενδεικτικά κάποιες: «Τον έφαγε με τα μάτια», «τρώω ξύλο», «τρώω τα σωθικά μου», «φαγώθηκε να τον βρει», «φάγαμε ψωμί και αλάτι», «τον έφαγε η θάλασσα», «τον έφαγαν οι έγνοιες», «τρώει η μύγα σίδερο», «φάτε μάτια ψάρια», «έφαγε τα ψωμιά του», «έφαγα τη γη να σε βρω», «έφαγε λεφτά», «τρώω αέρα κοπανιστό», «τρώγομαι με τα ρούχα μου», «φαγώθηκαν μεταξύ τους», «τους έφαγε λάχανο», «τρώω το χρόνο», «τρώω κουτόχορτο»,...και πολλές άλλες.Αν πάμε δε στο χώρο των παροιμιών και των αποφθεγμάτων με χρήση παρόμοιων ρημάτων, η λίστα θα γίνει πραγματικά ατελείωτη. 

Δεν γνωρίζω αν κάποια άλλη γλώσσα εκφράζει τόσα πολλά νοήματα και πλευρές της ψυχικής ζωής με ρήματα γύρω από τη διατροφή και τη λειτουργία του στόματος γενικά. Οπωσδήποτε όμως μία τέτοια συχνότητα και επικέντρωση δεν είναι καθόλου τυχαία και υποδεικνύει έναν ιδιαίτερο τύπο ψυχολογικής οργάνωσης του λαού, που η γλώσσα αυτή εκφράζει την ιδιοσυστασία του. Θα λέγαμε με μια γενική έννοια πως έχουμε έναν λαό που επιθυμεί να «τα τρώει» με την αμφισημία της έκφρασης."

Ιωάννης Θεοδωρίδης

Καλή μας χώνεψη!