"Μπάμπης:

Είμαι πολύ απογοητευμένος με τον λαό,

Μήτσο.

Μήτσος:

Δεν φταίει ο λαός,

Μπάμπη.

Ποτέ δεν φταίει αυτός που σε απογοητεύει,

φταις εσύ που γοητεύτηκες.

Αν δεν είχες γοητευτεί δεν θα σε απογοήτευε. 

Σου είπε ο λαός να γοητευτείς μαζί του;

Τέλος πάντων,

τι έγινε; 

Μπάμπης:

Βλέπω το λαό να μένει για ώρες όρθιος στις ουρές,

Μήτσο,

για να βγάλει ηλεκτρονικό εισιτήριο.

Μήτσος:

Και δεν χαίρεσαι που μένεις έστω για λίγες ώρες

όρθιος ο λαός

χωρίς να σκύβει το κεφάλι;

Μπάμπης:

Ο λαός δεν προλαβαίνει να σκύψει το κεφάλι 

γιατί λιποθυμάει,

Μήτσο.

Είναι υπεύθυνος ο λαός για τις λιποθυμίες του.

Μήτσος:

Τι να κάνει και ο λαός,

Μπάμπη.

Μη μένουμε στην κριτική,

έχεις πρόταση τι θα έπρεπε να κάνει ο λαός;

Μπάμπης:

Κοίτα τι κάνει ο λαός της Ζιμπάμπουε,

Μήτσο,

όταν έχει ουρές:

Κρατάνε τη σειρά τους οι σαγιονάρες τους.

Αυτοί κάθονται, κουβεντιάζουν,

δημιουργούν γνωριμίες, πλέκονται ειδύλλια. 

Πως ο λαός έχασε τη φαντασία του;

Μήτσος:

Είσαι άδικος με το λαό,

Μπάμπη.

Εδώ κάνει κρύο.

Για φαντάσου να βγάλεις τα παπούτσια σου,

να πας να πλέξεις ειδύλλιο 

ακουμπώντας το πόδι σου στο πόδι της,

και αυτή να σου πει:

είσαι κρυόποδος!

Ξέρεις,

έχουμε την τάση να χαρακτηρίζουμε με

θερμοκρασιακά επίθετα 

αρνητικά ερωτογόνα μέλη του σώματός μας.

Μπάμπης:  

Αναγνωρίζω το λάθος μου,

Μήτσο.

Δεν αντέχετε να σε πουν κρυόποδο.

Σοφή η επιλογή του λαού να λιποθυμάει."

Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό