Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017




Μπάμπης:

Πρέπει να ευχαριστήσουμε όλο τον κόσμο,

Μήτσο,

για την αλληλεγγύη που μας δείχνει!

Μήτσος:

Μα μέχρι τώρα μου έλεγες,

Μπάμπη,

ότι στην Ελλάδα είναι 

αλληλέγγυες

  μόνο οι

έγκυες 

γυναίκες μεταξύ τους.

Οι άνδρες,

επειδή δεν μπορεί να είναι έγκυοι 

δεν είναι μεταξύ τους αλληλέγγυοι. 

Πως τώρα δείχνει αλληλεγγύη σε μας όλος ο κόσμος;

Μπάμπης:

Το ξανασκέφτηκα,

Μήτσο.

Όλοι δηλώνουν ότι είναι χάλια.

Για φαντάσου να μην έλεγαν ότι ήταν χάλια

και να νομίζουμε ότι μόνο εμείς είμαστε  χάλια. 

Χάλιας Χάλια ου ποιεί!

Όταν όλοι είναι χάλια

κανείς δεν είναι χάλια.

Μήτσος:

Πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά,

να πάμε τον τόνο

στα χάλια μας

από την παραλήγουσα στη λήγουσα!

Να γίνουνε τα χάλια μας χαλιά να τα πατήσουν!

Ευγνωμοσύνη στον κόσμο.  

Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου