Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019




ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΣΗΜΕΡΑ! 


"Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

 Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!


 Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,

Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,

 Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.


 Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!"


Κωστής Παλαμάς / Στον Δάσκαλο

*

 «Δάσκαλε, μάθαινε! 

Δάσκαλε,

 μάθαινε!

 Μην λες πολύ συχνά, πως έχεις

 δίκιο, δάσκαλε! 

Άσε τον μαθητή σου να το

 νιώσει!

Όλη την ώρα την αλήθεια μην 

την καταπονείς:

 Δεν το

 αντέχει.

 Να ακούς όταν

 μιλάς!» 

Μπέρτλοτ Μπρεχτ / Δάσκαλε μάθαινε

*

 «Λέει όχι με το κεφάλι 

 μα λέει ναι με την καρδιά... 

 είναι ορθός τον ρωτάν

 κι όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί. 

 Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια

 και τα σβήνει όλα, τα ψηφία και τις λέξεις, 

 τις ημερομηνίες και τα ονόματα 

 και παρά τις φοβέρες του καθηγητή, κάτω από τα γιουχαΐσματα 

 των καλών μαθητών με κιμωλίες όλων των χρωμάτων, 

πάνω στο μαυροπίνακα της δυστυχίας 

ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.»

 Ζακ Πρεβέρ / Ο κακός μαθητής / Συλλογή: Κουβέντες



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου