«Ας αφήσουμε όλα όσα έχουν προγραμματιστεί
 να γίνουν πραγματικότητα. 

 Ας τους αφήσουμε να πιστεύουν. 

 Και ας τους αφήσουμε να γελάσουν με τα πάθη τους. 

 Διότι αυτό που αποκαλούν πάθος στην πραγματικότητα
 δεν είναι κάποια συναισθηματική ενέργεια,
 αλλά μόνο η τριβή
 ανάμεσα στις ψυχές τους και τον εξωτερικό κόσμο.

 Και το πιο σημαντικό,
 ας τους αφήσουμε να πιστέψουν στον εαυτό τους.

 Ας τους αφήσουμε να είναι αβοήθητοι όπως τα παιδιά,
 επειδή η αδυναμία είναι σπουδαίο πράγμα,
 και η δύναμη δεν είναι τίποτα.

 Όταν ένας άνθρωπος έχει μόλις γεννηθεί,
 είναι αδύναμος και ευλύγιστος.

 Όταν πεθαίνει, είναι σκληρός και αναίσθητος.

 Όταν ένα δέντρο μεγαλώνει, είναι τρυφερό και εύκαμπτο.

 Αλλά όταν είναι ξερό και σκληρό, πεθαίνει. 

 Η σκληρότητα και η δύναμη είναι σύντροφοι του θανάτου.

 Η ευκαμψία και η αδυναμία είναι εκφράσεις της φρεσκάδας της ύπαρξης.

 Γιατί αυτό που έχει εκτραχυνθεί δεν θα κερδίσει ποτέ.» 

 Andrei Tarkovsky /  «Stalker»