Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

*

«Και τι κέρδισα απ’ όλο αυτό το έργο;»

αναλογίστηκα, 

«τι κέρδισα απ’ όσα θυσίασα 

με πλήρη επίγνωση κι απόλυτα δική μου ευθύνη; 

Την καθημερινή εμπάθεια και το μίσος μιας πόλης βάρβαρης, 

όπου κατασυκοφαντείται αυτός που πρόσφερε τα περισσότερα 

και χάνει κάθε ίχνος της υπόληψής του...» 

Κι ο φοίνικάς μου απάντησε αυστηρά: 

«Οι μέθυσοι και οι άρπαγες του δημοσίου χρήματος

 –κείνο τ’ αχρείο, ποταπό πλήθος που είχα απομακρύνει– 

δοκίμασαν, μόλις η τύχη μου άλλαξε, να με κοιτάξουν καταπρόσωπο∙ 

και τότε εκείνοι που υπηρέτησα και κάποιοι που τους έθρεψα

 σύρθηκαν μέσα απ’ το σκοτάδι και μου επιτέθηκαν.

Ωστόσο, δεν παραπονέθηκα 

–και ούτε θα παραπονεθώ–

ποτέ για τον λαό». 

Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς / Ο λαός / Μυθολογίες και οράματα
Εκδόσεις Γαβριηλίδης




*Paolo Barzman

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου