"Σε περιμένω ανυπόμονα φθινόπωρο

 όχι γιατί εκκρεμούν τα οφειλόμενα 

στη μελαγχολία, 

 Να μου θυμίσεις θέλω 

τι μεσολάβησε και τα κίτρινα 

φύλλα σου 

 από διαφημιστές της πτώσης

 αίφνης σε ύλη γραφική

 μεταμορφώθηκαν.

 Πάνω σ’αυτά στάξανε φοβισμένα 

τα πρώτα μου ανορθόγραφα στιχάκια 

 φαντάσου, να γράφω τη λύπη 

με δύο μόνο συλλαβές. 

Σα να είναι λίγη.

 Φύλαξες κανένα από δαύτα

ή τα διάβασε

 η πρώτη βροχή σου και τ’ απέρριψε;" 

Κική Δημουλά / Παραστρατήματα

"Κι άμα πηδάω κάθε νύχτα από την κορυφή της λύπης μου,

 δεν είναι από συνήθεια

 είναι γιατί η αλήθεια κύριοι, 

προϋποθέτει ύψος".

 Γιάννης Στίγκας