Να φεύγεις κάθε τόσο

αφήνοντας μια λέξη κάτω απ’ το χαλάκι της εξώπορτας.

Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει

κι από ό,τι δεν ήρθε

χειρότερα μας φέρθηκε αυτό που περιμέναμε

τι είναι μη γνωρίζοντας...

Εμείς οι άνθρωποι

είμαστε επί της γης τα μόνα πλάσματα που κλαίμε.

Κική Δημουλά

Διαβάζεται με μουσική από δίσκο με αλεξιδάκρυο.

 "Ούτε ευτυχισμένος, 

ούτε δυστυχισμένος· 

απλώς, 

μια επιφάνεια, 

που πάνω της 

κάνει τσουλήθρα ο χρόνος." 

"Αστικά λεωφορεία

Χρόνια τώρα πηγαινοέρχονται φορτωμένα.

 Κανένα τους δε σκέφτηκε να βγει απ' τη γραμμή."

"Η ίδια θάλασσα

 Απ' το παράθυρό μου εδώ

 (απλός τώρα θεατής) 

κοιτάζω κάτω: 


 μια λαοθάλασσα να προσπαθεί."


  Χρίστος Λάσκαρης

"Η σάρκα μου 

πάντα πονάει στα χτυπήματα,

πάντοτε χαίρεται στα χάδια. 

Ακόμα τίποτα δεν έμαθε." 

 Τίτος Πατρίκιος  / Αντιδικίες

"Είμαι λίγο θυμωμένη όπως αντιλαμβάνεσαι.

Μ' εμένα.

Διότι θα έπρεπε να έχω ωριμάσει.

Να μην απορώ με τίποτα."

Κική Δημουλά.

"Είμαι περήφανη για τις ουλές στην καρδιά μου, 

αυτή είναι απόδειξη ότι την έχω χρησιμοποιήσει..." 

Anne Frank

 Ἐκκλησάκι ἔρημο ἐγκαταλειμμένο πιστευτό. 

Θαρρεῖς ὅτι τὸ ἔχτισε ἐρείπωση. 

Τὰ κεραμίδια στὸν τροῦλο 

τρύπιο σάλι ριγμένο

στὴ γηραιὰ καμπούρα τῆς ἀνάτασης. 

Τὰ μικρὰ παράθυρα κρέμονται

 κάπως στραβὰ στὸν τοῖχο 

σὰν εἰκονίτσες ποὺ σεισμὸς τὶς μετακίνησε

ἀπὸ τῆς πίστης τὸ ἴσιο.

 Βιτρὸ 

στὰ τζάμια συνθεμένα 

μὲ πολυκαιρινῆς βροχῆς σταγόνες ραγισμένες.

Ἄραγε νὰ ζεῖ μέσα ἡ ἁγιότης

 τρεφόμενη μὲ σβηστὰ κεράκια μόνο;

 Κλειδωμένη ἡ ἀμφίβια πόρτα

 - καὶ στὸ μέσα σκότος βυθισμένη ζεῖ 

καὶ στὸ φῶς ἔξω κολυμπάει.

 Ἐπάνω της τὴν πλάτη του ἀκουμπώντας

 ἕνα σκαλοπατάκι

 ζητιανεύει λίγην ἐπισκευή. Ἔχει σπάσει. 

Καὶ ἡ φύση ποὺ ὅλα τὰ καλοπιάνει

καὶ τὴν ἀκμὴ λατρεύει 

καὶ στὴ φθορὰ χατίρι δὲ χαλάει 

ἐπισκευάζει τὴ ρωγμὴ στὸ σκαλοπάτι 

πολύχρωμα γεμίζοντάς την 

μὲ τσουκνίδες, γαϊδουράγκαθα, μολόχες,

 δαφνόφυλλα καὶ πικροπαπαροῦνες. 

Καὶ γίνεται αἴφνης 

ἀνοιξιάτικος εὐδιάθετος γραφικὸς αἰσιόδοξος ὁ τρόμος 

γιὰ τὴν ἐρείπωση τῆς ἐγκατάλειψής μας.

Κική Δημουλά / Επισκευαστικά δάνεια

"Πόσο καιρό μου πήρε να καταλάβω 

πως σ' αυτή τη ζωή επιτρέπεται και να χαίρεσαι..."

O

Αριστεία

Διορισμοί υπερηλίκων 

ως διοικητών νοσοκομείων

ασχέτων με το αντικείμενο της θέσης.

Υπερήλυκοι

στον

Καρέκλας Τόπο.

Έτσι ήταν, έτσι είναι... 

 "Όλα είναι θέμα προοπτικής.

 Η βύθιση του Τιτανικού 

ήταν ένα μικρό θαύμα 

 για τους ζωντανούς αστακούς στην κουζίνα του πλοίου." 

Ουδέν κακό

(για τους ανθρώπους)

αμιγές καλού

(για τους αστακούς).

"Επειδή σ' αγαπώ,

 θα ήθελα, 

 αν μπορούσα, 

 να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα 

που εγώ έπαψα να πιστεύω." 

 Αntonio Porcia / Voces

"Μοιάζεις με τον Ναζωραίο,

 μου είπες· 

βλέπω στα μάτια σου

 μια σταυρωμένη καθημερινότητα.

 Έφερα τότε τις παλάμες μου 

στο πρόσωπο 

σα να ‘ταν ν’ αποφύγω έτσι 

το ποτήριον των λόγων σου.

 Ήτανε όμως τρύπιες οι παλάμες μου 

και μέσα από τις τρύπες,

 όξος και χολή 

το βλέμμα σου πότιζε τα στεγνά μου χείλη."

Αργύρης Χιόνης / Πάθος Ανθρώπινον

"Κατανόηση του λάθους

είναι 

να μη ξεχνάς 

ότι δεν έπρεπε να είχες ζητήσει

 αυτό 

 που  δεν έπρεπε να πάρεις."

" η λήθη έχει την ίδια ρίζα με το λάθος"

Βασίλης Αλεξάκης

"Το μακρόν όνειρο προ του βραχέως χρόνου

τι κάνει οξύνεται ή περισπάται;"

Κική Δημουλά

...να ξαναβρούμε την ανασφαλή άνεση των ζωντανών...

 Kωστής Παπαγιώργης

...σημείο καμπής...

"Να αρχίσεις να βλέπεις τον εαυτό σου 

σαν ψυχή με σώμα 

αντί 

για σώμα με ψυχή."

 Wayne W. Dyer

"Όλο νομίζω πως κάπου 

έχω αφήσει ένα τσιγάρο αναμμένο 

Όλο γυρίζω πίσω" 

 Αγγελική Ελευθερίου

...θέλετε να μας κόψετε και τα νομίζουμε... 

ΝΟΜΟΙζετε!

 "Δεν ήσαν τρελοί οι μελαγχολικοί

Ήσαν κατακτημένοι αφομοιωμένοι αποκλεισμένοι

 Απ' τη μουντή μάζα

 Των πρακτικών τεράτων"

Πωλ Ελυάρ / Από το βάθος της Αβύσσου


"Ποια μοναξιά είναι χειρότερη

από την έλλειψη εμπιστοσύνης;"

George Eliot (Mary Ann Evans)

"Συγκεντρωθείτε

 για να ψάξουμε μαζί 

 πού χαθήκαμε." 

 Γιώργος Ποταμίτης

...να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα

 πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε...

"[…] πέστε μου πόσοι νοσταλγοί

 ζήτησαν να γυρίσουν

 κι’ όμως στο τέλος δεν το έπραξαν

 μη ξανανοσταλγήσουν."

Νίκος Εγγονόπούλος

-Τι θα γίνει με το σενάριο;

 Πού είναι το σενάριο; 

- Μέσα μας, 

κύριε. 

Το Δράμα είναι μέσα μας.

 Luigi Pirandello

"Περιπλανώμενος πλασιέ ανθέων 

μες την βαλίτσα μου, 

τσαλακωμένα κρίνα

 που με κρίνουν." 

 Αργύρης Χιόνης

"Το ’ξερες 

Μήπως δεν το ’ξερες 

Κι ας είχες ξεκινήσει

 Κι ας προχώρησες 

Γύρισες πίσω 

Με μια χάρη 

Με μιαν ευλυγισία ναρκωμένη

 Και κάθισες στην ίδια θέση

 Σαν και πριν 

Κάθισες έτσι

 Όπως μπροστά σε μια καινούργια πόλη 

Που φτάνεις με καράβι Ξημέρωμα Γενάρη"

Αγγελική Ελευθερίου

Κανέναν δεν φοβόταν
τίποτε δεν φοβόταν
αλλά ένα πρωινό ένα όμορφο πρωινό
του φάνηκε πως είδε κάτι
Όμως είπε «Δεν είναι τίποτε»
και είχε δίκιο
Με τη δική του λογική χωρίς αμφιβολία
δεν ήταν τίποτε

Όμως το ίδιο εκείνο πρωινό
του φάνηκε πως κάποιον άκουσε
και του άνοιξε την πόρτα
Μα την ξανάκλεισε «Κανένας είπε»
και είχε δίκιο
Με τη δική του λογική
χωρίς αμφιβολία
δεν ήτανε κανείς

Και ξαφνικά φοβήθηκε
κατάλαβε πως ήταν μόνος
Ή μάλλον όχι μόνος εντελώς
και τότε είδε
Το Τίποτε μπροστά του
Αυτοπροσώπως.

Ζακ Πρεβέρ / Ένα όμορφο πρωινό / Θέαμα και ιστορίες

19 Νοεμβρίου:

Παγκόσμια Ημέρα Άνδρα*.

(*του μη σιδερένιου φύλλου)

Ένα πουλάκι έπεσε θύμα ενός γερακιού. Προτού χαθεί για πάντα πρόφτασε να διαμαρτυρηθεί βγάζοντας μια δυνατή κραυγή αγανάκτησης. Έτσι, το πουλάκι αισθάνθηκε πως έκανε το καθήκον του, και η μικροσκοπική ψυχούλα του, περήφανη για την πράξη αυτή, πέταξε μες στη λαμπρότητά της προς τον ήλιο και χάθηκε στον γαλανό ουρανό.

Ένα πουλάκι πληγώθηκε από μια σφαίρα. Αφιέρωσε τα τελευταία λεπτά της ζωής του προσπαθώντας να πετάξει μακριά από το θορυβώδες μέρος όπου χτυπήθηκε. Κατάφερε να χωθεί στην ησυχία του δάσους και ξεψυχώντας ψιθύρισε: “Σώθηκα”.

Ένα πουλάκι, ζαλισμένο από την όρεξη για φαγητό, πιάστηκε σε μια ξόβεργα. Το βάλανε σε ένα φρικτό κλουβί όπου δεν μπορούσε ούτε τα φτερά του να ανοίξει. Υπέφερε τρομερά, ώσπου μια μέρα το πορτάκι έμεινε ανοιχτό και το φυλακισμένο πουλάκι πέταξε και πάλι ελεύθερο. Αλλά δεν το χάρηκε για πολύ. Η εμπειρία του το είχε κάνει πολύ καχύποπτο και όπου έβλεπε φαγητό φοβόταν πως επρόκειτο για παγίδα και πετούσε μακριά. Έπειτα από λίγο καιρό ψόφησε από την πείνα.

Italo Svevo / Τέλεια Φάρσα

 "Δεν ήσαν τρελοί οι μελαγχολικοί

Ήσαν κατακτημένοι αφομοιωμένοι αποκλεισμένοι

 Απ' τη μουντή μάζα

 Των πρακτικών τεράτων"

Πωλ Ελυάρ / Από το βάθος της Αβύσσου

"Μ’ ένα προμήνυμα σεισμού στην όψη και στα δάχτυλα 

πόσο άξαφνα χαθήκαμε μες στις γιορτές των λουλουδιών...

 δεν μπορώ να υποφέρω τις γιορτές, που πνίγουν την ανάσα

 δε θέλω αυτή τη βλάστηση, 

που τα βλαστάρια της πνίγουνε το ένα τ’ άλλο,

 δε θέλω αυτή τη βλάστηση,

 τόσο πυκνή – και δεν μπορώ να βρω τα μάτια σου, 

τόσο πυκνή – και δεν μπορώ να βρω τα χέρια σου.

 Όλη η ζωή μας ρουφηγμένη απ’ τις δειλές ύπουλες ρίζες 

για να παχαίνουν οι ατσαλένιες φυλλωσιές, 

για να θροούν τα κύμβαλα στην άδεια οικουμένη. 

Δεν τις αντέχω τις γιορτές που πνίγουν τις ανάσες, 

γιορτές, και γύρω φυλακές, 

χαμόγελα, που οι φυλακές βαθαίνουν πίσω τους… 

Μ’ ένα προμήνυμα σεισμού στην όψη και στα δάχτυλα, ελάτε, 

πάμε να λύσουμε τις αποστασίες των εξοχών,

 πάμε να λύσουμε πολιορκίες ομίχλης!

 Θα ελευθερώσουμε ανάσες λουλουδιών,

 θα παραβγούμε τα όνειρα / θα ζαλίσουμε ιλίγγους! 

Γιατί δεν είναι άνοιξη η άνοιξη, που εξορίζει τα λουλούδια της,

 δεν είναι μάνα η μάνα, που προγράφει τα παιδιά της,

 δεν είναι θάλασσα η θάλασσα,

 που αρνιέται και δολοφονεί τις ανταρσίες των κυμάτων της, 

γιατί δεν είναι ζωή η ζωή, που μας χωρίζει

 και μας λέει άλλους παιδιά κι άλλους αποπαίδια της."

Βύρων Λεοντάρης / Ανθεστήρια

Από τη συλλογή: ψυχοστασία

"Μεταξύ μας,

όλα επικεντρώνονται πάνω στο πνευματικό,

 γίναμε φτωχοί για να φτάσουμε να είμαστε πλούσιοι."

Friedrich Hoelderlin