Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 30 Απριλίου 2020


Δεν υπάρχει απεχθέστεροι βιαστές της έννοιας  "επιστήμη" από όσους θεωρούν ότι η επιστήμη πρέπει να έχει πάγιες απόψεις-θεωρήσεις που δεν πρέπει να  μεταβάλλονται όταν νέα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς την άγνωστη πραγματικότητα όπως μέχρι τώρα τη γνωρίζουμε, ότι αυτό που είπε χθες πρέπει να το λέει και σήμερα. Θεμέλιο της επιστημονικής σκέψης είναι η αποδοχή της διαψευσιμότητας των όσων μέχρι τώρα θεωρείς ως "αλήθεια". Ένας από τους μεγαλύτερους Φυσικούς, ο Richard Phillips Feynman, ορίζει ότι "Επιστήμη είναι η πίστη στην άγνοια των ειδικών", προσφέροντας το ακραίο όριο της νοοτροπίας που πρέπει να διέπει την προσέγγισή της από όσους την υπηρετούν και συνεπώς πως πρέπει αυτοί να διαπαιδαγωγηθούν και να διαπαιδαγωγούν. Βασικό εργαλείο της ιχνηλάτησης του άγνωστου ερευνητικού πεδίου - κόσμου είναι η αμφιβολία. 
Η επιστήμη δεν έχει σχέση με αενάως ισχύουσες θεωρήσεις που παραμένουν στο μυαλό των οπαδών τους αναλλοίωτες αν και ο κόσμος αλλάζει ριζικά μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, δεν έχει σχέση με οπαδούς που καταλήγουν να αναγορεύουν τις βεβαιότητες τους σε ότι φαίνεται να καταδικάζουν σε  "θρησκείες" και τους εαυτούς τους σε ότι φαίνεται να απεχθάνονται, σε "θρησκόληπτους".
"Μία κρίση είναι αληθής όσο χρόνο δεν αναιρείται από ένα εμπειρικό γεγονός" - η γνωστή ρήση του θεμελιωτή του Κριτικού Ορθολογισμού Καρλ Πόπερ που  φέρνει ένα παράδειγμα για να θεμελιώσει το συλλογισμό του: «Όλοι οι κύκνοι είναι λευκοί». Η πλειονότητα των λευκών κύκνων συνεισφέρει στο ότι αυτή η κρίση μπορεί να ισχύει. Όμως υπάρχει πάντα η δυνατότητα να βρούμε κάποιο κύκνο διαφορετικού χρώματος. Αν αυτό συμβεί, τότε η κρίση ακυρώνεται. Για όσο όμως διάστημα δεν έχει βρεθεί κύκνος άλλου χρώματος, μπορεί η κρίση να θεωρηθεί ως μη αναιρούμενη – δηλαδή ισχύουσα."
Είναι θλιβερό να διαβάζεις επιθέσεις εναντίον επιστημόνων που μάχονται έναν άγνωστο εχθρό γιατί έχουν αμφιβολίες, γιατί αλλάζουν απόψεις, γιατί άλλα έλεγαν χθες και άλλα σήμερα όπως επιβάλλουν νέα δεδομένα. Αλλά έχει επισημανθεί, "το πρόβλημα είναι ότι ανόητοι και φανατικοί είναι πάντα βέβαιοι με τον εαυτόν τους, ενώ σοφοί άνθρωποι είναι γεμάτοι από αμφιβολίες." Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που γνωρίζουν ότι η γνώση τους είναι πεπερασμένη και η άγνοια τους άπειρη και αυτοί που νομίζουν ότι η γνώση τους είναι άπειρη και η άγνοιά τους πεπερασμένη, που θα κάνουν τον μαύρο κύκνο άσπρο,δεν μπορεί να είχαν κάνει λάθος.
 Αλλά,
"Κάθε καιρός και η Ελένη του."
Οδυσσέας Ελύτης
και εμείς τη δική μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου