Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 29 Απριλίου 2020


 Βρισκόμαστε πάνω από ένα μήνα σε συνθήκες κοινωνικής απόστασης  και πολλοί από εμάς αισθανόμαστε ότι ο χρόνος και ο χώρος έχουν χάσει κάθε νόημα. Ίσως κανείς δεν το καταλαβαίνει καλύτερα από τους αστροναύτες, οι οποίοι περνούν μήνες απομονωμένοι στους διαστημικούς σταθμούς. 
 H αστροναύτης της NASA Nicole Stott περιγράφει τους τρεις μήνες που πέρασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μακριά από τον σύζυγό της και τον επτάχρονο γιο της:
 "Ζώντας στο διαστημικό σταθμό, μόνη στους διαστημικούς περιπάτους, βλέποντας αστραπές καταιγίδες να διασχίζουν τον πλανήτη - όλες αυτές οι εμπειρίες μου έμαθαν ότι είμαστε όλοι εγγενώς συνδεδεμένοι, ακόμη και όταν είμαστε φυσικά μακριά ο ένας από τον άλλον. Στο διάστημα, τα μέλη του πληρώματος έπρεπε να κάνουν ατομικές θυσίες για την επιβίωση του διαστημικού σκάφους και την επιτυχία της αποστολής - για μια ασφαλή επιστροφή στο σπίτι.
  Τίποτα δεν αντικαθιστά την πρώτη αγκαλιά μετά την προσγείωση.
  Αξίζει στο τέλος."
πηγή: The New York Times
«Πρέπει να συμπεριφερόμαστε 
σαν επιβάτες στο διαστημόπλοιο Γη 
και όχι μόνο επιβάτες».
Nicole Stott
ΕΥΚΟΛΟ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου