Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 18 Απριλίου 2020



ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ α

Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου 

λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε 

η θεούλα με τη μωβ κορδέλα

 που από παιδάκι μου κυκλοφοράει τα μυστικά.

Ύστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά 

να πάει ν’ αδειάσει τον κουβά με τ’ απορρίματά μου

 - της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια - 

εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα 

και αγέρωχο το πέλαγος.


 ΜΕΓΑΛΟ  ΣΑΒΒΑΤΟ β 

 Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας το μαύρο 

εκείνο σύννεφο που ανεβάζει κάπνες 

όπως φωνές επάνω από ναυάγιο.


Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από τ’ Άπιαστα.


 Όπως εγώ προχθές του Αγίου Γεωργίου ανήμερα 

που πήα να παραβγώ μ’ αλόγατα όρθια 

και θωρακοφόρους 

και μου χύθηκε όλη, όξω απ’ τη γης, η ερωτοπαθής

 ψυχή μου.

Οδυσσέας Ελύτης / Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου


ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ


Όλα στερέψαν σιγά σιγά. 

Τα περιστέρια πετούν αργά

 σε λίμνες άνυδρες βάλτους υγρούς

 σε διψασμένους κήπους κι αγρούς.

 Πίσω απ’ τους λόφους τους χαμηλούς

 με τους προφήτες και τους τρελούς

 στέκουν παράμερα τρία παιδιά

 σα γλαροπούλια στην αμμουδιά. 

 Μες στων καιρών την ανημποριά 

διώξε το γρέγο και το βοριά 

και ξαναγύρισε ήλιε στη γη 

με του θριάμβου σου την κραυγή.

Νίκος Γκάτσος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου