Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 17 Απριλίου 2020
Μεγάλη Παρασκευή


 Βαριά τα βήματά μου σέρνω 

στο φως της μέρας το θαμπό

 κρίνα της άνοιξης σου φέρνω 

και στο σταυρό σου τ’ ακουμπώ

 φίλε δακρυοπότιστε 

των πρωτίστων πρώτιστε

 των πρωτίστων πρώτιστε.


 Άρρωστος κύλησε ο αιώνας 

 κι ο ήλιος βγαίνει μισερός 

 σαν το φτερό της χελιδόνας

 που το σακάτεψε ο καιρός

 φίλε τρισμακάριστε 

 των αρίστων άριστε

 των αρίστων άριστε. 


 Σήμερα ο Άδης ηνεώχθη 

 γεφύρι εγίνη ο Γολγοθάς

 και στου θανάτου εσύ την όχθη

 άφατο δρόμο ακολουθάς 

 έγγιστε κι ανέγγιστε

 των μεγίστων μέγιστε

 των μεγίστων μέγιστε.

Νίκος Γκάτσος



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)