Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 17 Απριλίου 2020



Μεγάλη Παρασκευή α

 Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.

 Ίσως και να ’μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη

 φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής 

 Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά 

με τ’ αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς

και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια. 

*

Μεγάλη Παρασκευή β

 Αντίς για Όνειρο 

 Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι 

αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

 τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

 μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι. 

 Σαν να ’μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’ 

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά 

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών 

το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν»

Οδυσσέας Ελύτης 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου