Μεγάλη Παρασκευή α

 Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.

 Ίσως και να ’μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη

 φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής 

 Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά 

με τ’ αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς

και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια. 

*

Μεγάλη Παρασκευή β

 Αντίς για Όνειρο 

 Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι 

αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

 τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

 μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι. 

 Σαν να ’μαι, λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ’ 

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά 

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών 

το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν». 

Οδυσσέας Ελύτης