Πολύ ωφέλησε ο εγκλεισμός, δόθηκε χρόνος να ασχοληθούμε με τη φιλοσοφία, να συνδέσουμε φιλοσοφικά συμπεράσματα με εικόνες που είχαμε δει, μας είχαν κάνει εντύπωση, αλλά δεν είχαμε εμβαθύνει, μας διέφευγε το νόημά τους. Διαβάσαμε χαρακτηριστικά:

"Χρὴ τὸ λέγειν τε νοεῖν τ΄ἐὸν ἔμμεναι• ἔστι γὰρ εἶναι, μηδὲν δ΄οὐκ ἔστιν•" 

[Είναι απαραίτητο να λέγεται και να νοείται πως το Ον υπάρχει. Γιατί το Είναι, η ουσία του σύμπαντος υπάρχει. Το μηδέν όμως δεν υπάρχει.]

Παρμενίδης

Ναι, αλλά όλοι είχαμε δει σε έκθεση μοντέρνας ζωγραφικής δύο κυρίες πολύ ώρα να σκέφτονται μπροστά σε αυτόν τον λευκό πίνακα. Τώρα καταλαβαίνουμε τι φιλοσοφικό, τι ανατρεπτικό έβλεπαν, το Ον υπάρχει, αλλά, και το μηδέν υπάρχει. Δεν πρέπει βέβαια να κατηγορήσουμε  τον Παρμενίδη, δεν υπήρχε τότε μοντέρνα ζωγραφική.

Η ανωτέρω εικόνα μπορεί να είναι σε αντίθεση με τον Παρμενίδη, αλλά  μπορεί και να μην είναι, στη φιλοσοφία αν κάτι ισχύει ισχύει και το αντίθετο, η βεβαιότητα δεν έχει σχέση με τη φιλοσοφία. Πράγματι, η συμπεριφορά των δύο κυριών μπορεί να είναι στα πλαίσια της σκέψης του Γάλλου Συγγραφέα Georges Courteline:

"Η γυναίκα δεν βλέπει ποτέ αυτά που κάνετε γι’ αυτήν.  Βλέπει μόνο αυτά που δεν κάνετε."

Εάν ο ζωγράφος ήταν κλασσικός, είχε κάνει γι' αυτές μια εικόνα, δεν θα την έβλεπαν, τώρα που ο ζωγράφος είναι μοντέρνος και δεν έκανε γι' αυτές τίποτα, βλέπουν το τίποτα και σκέφτονται.

Τελικά μηδέν εις το πηλίκον, υπάρχει ή όχι μετά το Ον και το μηδέν; Παρμενίδης ή Courteline; Ανοικτό το ερώτημα! Χρειαζόμαστε και άλλον εγκλεισμό!

...το θολωμένο σας μυαλό σας έχει προδώσει προ πολλού,

οι γυναίκες ανέτρεψαν τον Παρμενίδη...