"Μιλώντας τόσο πολύ για την πείνα ξεχάσαμε να προστατέψουμε το ψωμί. Τώρα στο ερμάρι τα ποντίκια χαίρονται τρομαχτικές ελευθερίες."

*

"Η αναζήτηση της αλήθειας ή του θαύματος πέρα από την τυπική χρήση των λέξεων σε ωθεί σ’ αποκαλύψεις που ποτέ δεν υποπτεύτηκες, σχέσεις της μνήμης και του χρόνου με το σώμα σου, αναγκαιότητες των σπλάχνων σου, ξεριζώματα απ’ την ίδια σου την ύπαρξη, τόσο οδυνηρά που τότε μόνο νιώθεις πως οι λέξεις και τα πράγματα ζούνε μιαν αυθύπαρκτη ζωή και σε πείσμα της νομιμότητας αναζητούν μια καθαρότερη έκφρασή τους."

"...Πατρίδα μου με τ' ασβεστώδη δάση, πελώρια γη των βράχων, των κοιλάδων,γυμνέ ακατοίκητε ουρανέ, μητρόπολη καταργημένη-τούτες οι πόλεις αγαπήσανε τον όλεθρο, τα ξάστερα πουλιά αποδήμησαν...Η Ελένη δεν υπάρχει πια μες στην εγκόσμια λύπη. Μας το είπαν ήδη τα μεγάφωνα-μια συλλογή από σπαραγμούς,ένα θλιμμένο ουράνιο ρόδο.

Τότε αναπήδησες από τη χαίνουσα καρδιά μου πάνοπλη με σάρκες και με φώτα. Το αίμα μου ένα σκοτάδι ακίνητο. Κι ιδού. Εσύ, η χυμώδης άνοιξη Εγώ, σιαγόνα τρέμουσα σε πείνα μαύρη. Και τα όνειρα μου ορμήσανε -σκυλιά και πειρατές. Και το κορμί μου -η σκόνη.

Ισκιερή πλαγιά λαβωμένου κοριτσιού, δάση της πλανεμένης· μα το κορμί της γόνιμο από πίκρα και προδοσία."

 Τάκης Σινόπουλος / Ελένη