Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2020




Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι 

Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές 

Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν

 Εσένα! 


 Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως 

Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας 

Κι όταν σε πήρε το φιλί 

Γυναίκα 


 Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας 

τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός 

Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας 

τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα 


Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι 

τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου. 

 Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως 

Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας 

Κι όταν σε πήρε το φιλί 

Γυναίκα


Οδυσσέας Ελύτης



Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)