Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020


"Ας ξεχάσουμε με γενναιοδωρία

 εκείνους που δεν μπορούν να μας αγαπήσουν." 

Pablo Neruda 


"Εκεί που αναγνωρίζεις πως δεν αγάπησες 

όσο σ´ αγαπήσαν 

πως ήθελες την απόλαυση μόνο για να την ξαναγευτείς 

πως γύρευες περιπέτειες μόνο για τις αφηγείσαι 

αργότερα 

πως μοιραζόσουν σε κομμάτια που λειτουργούσαν χωριστά

 αναζητώντας τον μεγάλο έρωτα στην πολλαπλή εκδοχή του 

πως κι αν τον συναντούσες είχες τόσα κενά, τόσες

 αντιδρομές 

που σε βασάνιζε πιο πολύ απ´ ό,τι η απουσία του 

εκεί που τα χάνεις άμα ένα πάθος, ακόμη και φευγαλέο 

ανατρέπει όσα είχες σιγουρευτεί πως τα ελέγχεις 

που ψάχνεις να βρεις τι πράγματι έγινε

και η αγνοημένη ηδονή μεταμορφώθηκε σε μίσος

 που δεν επιχειρείς να εξαγοράσεις, δεν αφήνεσαι 

ν´ εξαγοραστείς 

που υποκύπτεις, εκλιπαρείς, τα δίνεις όλα χωρίς επιφυλάξεις 

που απαιτείς αποκλειστικότητα, βιαιοπραγείς από ζήλεια

 που όλα σου παραδίδονται άνευ όρων, βέβαια στην αρχή 

εκεί που φτάνεις να πιστεύεις πως οι έρωτες 

μόνο μέσα στην επανάληψη μπορούν να επιζήσουν 

κι απρόσμενα ένας έρωτας κορυφώνεται σε αγάπη 

ενώ εσύ, το ίδιο απρόσμενα, προσπαθείς να πεις πως 

αγαπάς... 

Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση." 

Τίτος Πατρίκιος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου