Αφορμής δοθείσης

μου είπατε κύριε

να μαζέψω τις μελαγχολίες μου

 απ’ το μπαλκόνι.

  Σας κρύβουν τη θέα είπατε.

Μα κύριε

εθεάθητε την Κυριακή

απροσδιόριστα να χαμηλώνετε

και να γνέφετε ικετευτικά στις οδύνες

να προσέλθουν

Εθεάθητε στον παλαιοπώλη

να παζαρεύετε

κασέλα Μαυριτανική

γεμάτη αραχνιασμένες αναμνήσεις

για τις αγνοούμενες σκέψεις σας

Εθεάθητε στην αγορά

φορτωμένος με σκουρόχρωμες

περίσσιες έγνοιες, που

νικημένες απ’ το βάρος τους

σας αγκάλιαζαν με θέρμη.

Τι σας ενόχλησαν κύριε

οι διάφανες μελαγχολίες μου;

Στο κάτω – κάτω

με το μαβί τους χρώμα

και το ελαφρύ τους ανέμισμα

αντιφέγγιζαν τις αυταπάτες

της πολύχρωμης θέας σας.

Αφορμής δοθείσης λοιπόν

αυτά που δε συμβαίνουν σώπασαν.

Ποιος

θα σας προστατέψει τώρα

Κύριε

από τις καθημερινές ευτέλειες

και τη σκληράδα του φωτός.

 Στέλλας Γεωργιάδου /  ΑΜΦΙΒΙΑ ΕΓΩ, εκδόσεις Γαβριηλίδη 2015