Ήταν ένα μικρό κύμα, πολύ λυπημένο και μονολογούσε:

"πόσο δυστυχισμένο είμαι...

Τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά

και εγώ τόσο μικρό και ασήμαντο...

Γιατί να είναι τόσο σκληρή η ζωή;"



Ένα μεγάλο κύμα το άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει:

«Τα λες αυτά διότι δεν έχεις κατανοήσει

την πραγματική σου φύση.

Νομίζεις ότι είσαι ένα κύμα

και νομίζεις ότι είσαι μικρό και ασήμαντο,

ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο».

Ξαφνιασμένο το μικρό κύμα απαντά: 

«Πως; Δεν είμαι κύμα; Μα, δεν βλέπεις τον κυματισμό μου;

 Δεν βλέπεις τα απόνερά μου;

 Αν και μικρό, είμαι κύμα! 

Τι εννοείς λέγοντας ότι δεν είμαι κύμα;»

Ήρεμα το μεγάλο κύμα αποκρίνεται:

«Αυτό που καλείς "κύμα" 

δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή μορφή σου. 

Στην πραγματικότητα, δεν είσαι τίποτε άλλο παρά νερό! 

Όταν κατανοήσεις την ουσία της φύσης σου, 

θα απαλλαχθείς από την μιζέρια σου και θα δεις ότι εγώ είμαι εσύ, 

εσύ είσαι εγώ, και οι δύο είμαστε κομμάτι του ιδίου Όλου».