Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017




"Μήτσος:

 Θα μου πεις ένα ποίημα,

 Μπάμπη,

 περιμένοντας τον Κουτό είμαι υπό πίεση.

 Μπάμπης:

Έχω ένα καλό της Κικής Δημουλά,

 Μήτσο:

"Tίποτα. 

Όταν σας ζητάνε αγκαλιά μολών λαβέ μωρό μου, 

μολών λαβέ να απαντάτε."

 Ελπίζω ότι τώρα δεν είσαι υπό πίεσιν αλλά υπό ποίησιν. 

 Μήτσος:

 Τι λες,

 Μπάμπη.

 Τι ανιστόρητο ποίημα είναι αυτό!

Δεν ξέρεις τι απέγινε αυτός που απάντησε

 μολών λαβέ;

 Να απαντήσεις μολών λαβε

  και να μην προλάβεις να ξαναπαντήσεις;

 Μπάμπης:

 Είσαι μαγικός,

 δεν το είχα σκεφτεί.

 Έπρεπε να γίνεις κριτικός ποίησης."

 Σαν Μπέεεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό.


Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)