Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017




"Μήτσος:

Είμαστε πολύ τυχεροί,

Μπάμπη.

Ποιος θα περίμενε να βρούμε μέσα στο δάσος 

καρέκλες

για να καθόμαστε.

Μπάμπης:

Ω!

Ναι!

Είναι ασυνήθιστο,

το πολύ στο δάσος να βρεις έναν πάγκο.

Θα πόναγε η μέση μας 

χωρίς να ακουμπάμε στην πλάτη της καρέκλας.

Μήτσος:

Δεν αφορά το σώμα,

Μπάμπη,

αφορά το ήθος,

στην καρέκλα μπορεί να ακουμπάμε

όχι την πλάτη μας αλλά το ήθος μας.

Αν μας έβλεπαν να καθόμαστε στον πάγκο,

ο λαός θα μας περνούσε για κατεργάρηδες,

δεν λέει ο λαός:

κάθε κατεργάρης στον πάγκο του;

Θα μας πέρναγαν για κατεργάρηδες.

Όποιος  καθόταν σε καρέκλα,

πάντα, μα πάντα, είχε το ηθικό πλεονέκτημα,

Μπάμπη.

Μπάμπης:

Είμαστε πολύ τυχεροί πράγματι,

Μήτσο,

που βρήκαμε καρέκλες. 

Δεν μπορεί να αμφισβητήσει το ήθος μας κανένας."

Σαν Μπέεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου