"Μπάμπης:

Ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω,

Μήτσο,

πως καταντήσαμε  να περιμένουμε τον Κουτό.

Ποιοί,

εμείς που η σκέψη μας ήταν  πάντα  μπροστά από την εποχή μας,

όχι μόνο αυτό,

 βιώναμε τις προωθημένες σκέψεις μας. 

Μήτσος:

Ανεξήγητο,

Μπάμπη. 

Θυμάσαι τι γινόταν όταν  ήταν καλοκαίρι και κάναμε διακοπές;

 Η σκέψη μας πήγαινε μπροστά,

σκεφτόμαστε καλοκαιριάτικα ότι μετά από μερικούς μήνες,

το φθινόπωρο ή το χειμώνα, 

έπρεπε να μαζέψουμε τις ελιές,

βιώναμε αυτή τη σκέψη,

 κουραζόμαστε,

γινόμαστε πτώματα,

 και συνεχίζαμε τις διακοπές μας.

Μπάμπης:

Ανεξήγητο,

Μήτσο,

ίσως έχει σχέση με το άλλο ανεξήγητο,

θυμάσαι,

λέγαμε με αυτά που γινόντουσαν 

"πέφτω από τα σύννεφα"

και μετά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε 

ούτε πως ούτε  γιατί ανεβήκαμε  στα σύννεφα.

Μήτσος:

Ενός ανεξήγητου μύρια έπονται,

Μπάμπη.

Θα τα λύσει ο Κουτός."

Σαν Μπέεεκετ / Περιμένοντας τον Κουτό