Πανιὰ στὸ φύσημα τοῦ ἀγέρα

ὁ νοῦς δὲν κράτησε ἄλλο ἀπὸ τὴ μέρα.

 Ἄρωμα πεύκου καὶ σιγὴ

εὔκολα θ᾿ ἁπαλύνουν τὴν πληγὴ

 ποὺ ἔκαμαν φεύγοντας ὁ ναύτης

 ἡ σουσουράδα ὁ κοκωβιὸς κι ὁ μυγοχάφτης.

 Γυναίκα ποὺ ἔμεινες χωρὶς ἁφή,

ἄκουσε τῶν ἀνέμων τὴν ταφή.

Ἄδειασε τὸ χρυσὸ βαρέλι

 ὁ γήλιος ἔγινε κουρέλι

 σὲ μιᾶς μεσόκοπης λαιμὸ 

ποὺ βήχει καὶ δὲν ἔχει τελειωμό- 

τὸ καλοκαίρι ποὺ ταξίδεψε τὴ θλίβει 

μὲ τὰ μαλάματα στοὺς ὤμους καὶ στὴν ἥβη. 

Γυναίκα ποὺ ἔχασε τὸ φῶς,

 ἄκουσε, τραγουδᾶ ὁ τυφλός.

Σκοτείνιασε- κλεῖσε τὰ τζάμια- 

κάνε σουραύλια μὲ τὰ χτεσινὰ καλάμια,

 καὶ μὴν ἀνοίγεις ὅσο κι ἂν χτυποῦν-

 φωνάζουν μὰ δὲν ἔχουν τί νὰ ποῦν. 

Πάρε κυκλάμινα, πευκοβελόνες, 

κρίνα ἀπ᾿ τὴν ἄμμο, κι ἀπ᾿ τὴ θάλασσα ἀνεμῶνες 

γυναίκα ποὺ ἔχασες τὸ νοῦ, 

ἄκου, περνᾶ τὸ ξόδι τοῦ νεροῦ...

Ἀθῆναι. Ἀνελίσσονται ραγδαίως 

τὰ γεγονότα ποὺ ἤκουσε μὲ δέος

 ἡ κοινὴ γνώμη. Ὁ κύριος ὑπουργὸς 

ἐδήλωσεν, Δὲν μένει πλέον καιρός...

 ... πάρε κυκλάμινα... πεῦκο βελόνες...

 κρίνα ἀπ᾿ τὴν ἄμμο... πεῦκο βελόνες... 

γυναίκα...

 ... ὑπερτερεῖ συντριπτικῶς.

 Ὁ πόλεμος...

Γιώργος Σεφέρης / Το ραδιόφωνο / Κίχλη