Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018





"Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε

 η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες

κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι

 και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες.


 Τάχα η θέλησή σου λίγη

τάχα ο πόνος σου μεγάλος

 η ζημιά ήτανε στο ζύγι

πάντα φταίει κάποιος άλλος.


 Καλά καλά ποιο είναι το κέρδος, ποια η ζημιά

ποιος να το πει δεν ξέρει

το βέβαιο ήτανε πως κάτι δεν πήγε καλά

 δεν έφτασε όπου ονειρεύτηκε το χέρι.


 Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε

κι οι άνθρωποι γεμάτοι είναι τώρα απαιτήσεις

 αφού σήμερα δε θά `λεγε το ίδιο το ναι

τώρα περίσσεψαν η σύνεση και η κρίση."


Μανόλης Αναγνωστάκης

Posted by at

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)