Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τρίτη 6 Αυγούστου 2019




"Γιατί  'σαι τόσο όμορφη; 

Μην είσαι τόσο όμορφη! 

Θέλω να ήσουν από σάρκα, 

όχι από φως του ήλιου! 

Γιατί είσαι τόσο όμορφη; 

Αν είχες τουλάχιστον φακίδες 

για να μπορώ να τις μετρώ αιώνια στο πρόσωπό σου! 

Αν αλληθώριζες τουλάχιστον λιγάκι! 

Όλη μου τη ζωή γονατιστός

 θα προσπαθούσα να πάρω με το μέρος μου 

αυτό το αλλήθωρό σου μάτι. 

Αλλά εσύ είσαι όμορφη! 

Ναι, ήρθες κατευθείαν μεσ' από τη λάμψη του ήλιου! 

Εγώ όμως δεν μπορώ να ζω συνεχώς

 κάτω απ'αυτό το φως! 

Δεν μπορώ να ζω συνέχεια σα νά' μαι πάνω στη σκηνή! 

Να φαίνονται όλα μου! 

Κάθε ασκήμια μου κάθε μου σκόνταμμα! 

Δεν μπορώ να ζω συνέχεια κάτω από προβολείς! 

Κατάλαβέ το. 

Μην κλαις. 

Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου. 

Είσαι πάρα πολύ όμορφη."

Μίλαν Κούντερα / Γιατί είσαι τόσο όμορφη

(από τον τοίχο του Πάνου Νιαβή)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου