"Στους άνδρες 

φαινόταν σαν να μην είχαν πάψει ποτέ να πεθαίνουν,

 και ρωτούσαν εκείνο π' όλοι οι θνητοί ρωτούν:

 πού τάχατες, που ανώφελα ξοδέψαμε τη ζωή μας; 

Τί ήταν που μας έσπρωξε 

σε τέτοια αδειοσύνη και βορά μας πρόσφερε στο Τίποτα;"**

Χέρμαν Μπροχ: Οι Αθώοι / Εκδότης Κριτική

Η ιδέα που διαπερνά τους "Αθώους" είναι η εσωτερική κατάρρευση της Γερμανίας, η πολιτική, κοινωνική και ατομική απάθεια, μετά την ήττα του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, η οποία θα οδηγήσει στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Στο ποίημα "Φωνές 1923" που υπάρχει ως εισαγωγή στο δεύτερο μέρος του βιβλίου ο Μπροχ απηχεί τη συνείδηση του Γερμανού στρατιώτη των χαρακωμάτων. H συνείδηση συνήθως έρχεται πάντα αργά, έπεται των καταστροφικών γεγονότων και έρχεται στους απλούς, στους άγνωστους στρατιώτες των χαρακωμάτων...Σε αυτούς που έδρασαν χωρίς συνείδηση των κοινωνικών και πολιτικών συνεπειών των πράξεών τους, "αθώοι" και συνάμα συνένοχοι στην επελθούσα βαρβαρότητα. Να είναι επίκαιρες αυτές οι σκέψεις;