Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019



Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
 για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
 ούτε έχω απαντήσεις
 για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου˙
 όμως μπορώ να σ’ ακούσω 
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

 Δεν μπορώ ν’ αλλάξω 
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
 Όμως όταν με χρειάζεσαι 
θα είμαι εκεί μαζί σου.

 Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. 
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
 να κρατηθείς και να μη πέσεις. 
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
 δεν είναι δικές μου. 
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
 όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
 που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις. 

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
 όταν κάποιες θλίψεις 
σου σκίζουν την καρδιά,
 όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου 
και να μαζέψω τα κομμάτια της
 για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

 Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι 
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
 να σ’ αγαπώ όπως είσαι 
και να είμαι φίλος σου. 

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν 
τους φίλους μου και τις φίλες μου, 
δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση. 
Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα.
 Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο. 
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
 Να εκπέμπεις αγάπη. 
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί. 
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
 Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. 
Να ακούμε την καρδιά μας. 
Να εκτιμούμε τη ζωή. 

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
 ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου.
 Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο. 
Ευχαριστώ που είμαι.

 «Ποίημα στους φίλους» / Χόρχε Λουίς Μπόρχες
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου