Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Κυριακή 17 Μαρτίου 2019




 Γιατί ζωή είναι οι άλλοι

 και η ζωή είναι όταν οι άλλοι σε ακουμπάν 

γιατί η ψυχή φροντίζει για ό,τι είναι ανοιχτό

και το λυπάται και πάει όλα να τα κλείσει 

να τα χωρέσει μέσα της και να τα προστατεύσει. 

Γιατί η ψυχή μας είναι το πάν

 και ο νους μια κούφια και βέβηλη πράξη. 

Τα παιδιά που τρέχουν και παίζουν στο δρόμο 

κυλάν στο πλατύ δρόμο 

σαν τρυφερό δάκρυ πάνω στο μάγουλο. 

Μια πληγωμένη νύχτα που απέπνεε με κόπο 

έσπασε ένα μπουκάλι λύπη εδώ,

 όσο περισσότερο ανθρώπινη είναι η μοίρα του ανθρώπου,

 τόσο πιο φοβερή είναι.

Γιώργος Χειμωνάς


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου