Η προσδοκία του ταξιδιού

Θα προσπαθήσουμε να ταξιδέψουμε στο κυανού της τέχνης και του πολιτισμού, όπου εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις εκτιμήσεις μας είναι ακριβώς η έλλειψη βαρύτητας. Θα προσπαθήσουμε να επικοινωνούμε με το τηλεγραφείο των σκέψεων, με γλώσσα που περνάει από το τρυπητό που αφήνει απ΄έξω τα απόφλουδα...Με την ελπίδα να υπάρξουν ρινίσματα χρόνου που θα ψιθυρίσουμε: Λίγο θέλω ακόμη για ν΄αποσπαστώ από το έδαφος και να παίξω με τις πατούσες μου μιαν άλλου είδους κιθάρα...

Η εντοπισμένη εδώ προσδοκία είναι η αλληλεπίδραση μας με επίγνωση της αδυναμίας, με φορείς αλληλεπίδρασης, αναγκαίους κατά τη Φυσική, σκέψεις, εικόνες, ήχους που προσφέρουν Αυτοί που μας δείχνουν πόσο λανθασμένα, ίσως, συλλάβαμε την δωρεά της ζωής. Έρανος σκέψεων, λοιπόν, ήχων που παράγουν εικόνες που δεν τις βλέπουν τα μάτια, εικόνων που παράγουν ήχους που δεν τους ακούν τα αυτιά, και μοιρασιά της συγκομιδής. Με τιμή στην ατίμητη τιμή αυτών των διαλεχτών της τέχνης και του πολιτισμού που απλόχερα τα προσφέρουν...

Ας ζήσουμε τουλάχιστον την προσδοκία του ταξιδιού, που είναι πιο σημαντική από την πραγματοποίησή του. . .


Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021



Οι πρώτοι άνθρωποι που άρχισαν να βαδίζουν όρθιοι,

επειδή προφανώς ήταν ντοπαρισμένοι,

έχασαν τον τίτλο τους.

Το χρυσό απονεμήθηκε στους έρποντες.

Μίχαελ Αγκουστίν

*

Κι εσύ; 

Ποιος είσαι εσύ, 

ρωτάω το μικροσκοπικό πλάσμα, που ανακαλύπτω στα πόδια μου.

Είμαι το σκουλήκι, μου αποκρίνεται. 

Ένα χαζό και αργοκίνητο ζωάκι. 

Ανασαίνω από το δέρμα μου 

και ο πεπτικός μου σωλήνας διατρέχει ολόκληρο το σώμα μου. 

Η μητέρα μου μου είπε όταν γεννήθηκα: 

Μη σκας Φρειδερίκο. 

Ούτε έξυπνος είσαι ούτε ωραίος. 

Δεν έχεις φτερά.

Ούτε καν πόδια δεν έχεις.

 Έρποντας όμως θα φτάσεις παντού.

Χαβιέρ Τομέο

Μεγάλοι συγγραφείς γράφουν τις πιο μικρές ιστορίες του κόσμου
Εκδόσεις γνώση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου